Przegląd metod ograniczenia emisji rtęci w elektrowniach podczas spalania paliw stałych

rtęć, ograniczanie emisji, metody pierwotne, metody wtórne

W pracy przedstawiono przegląd i analizę dostępnych technologii usuwania rtęci ze spalin powstałych podczas spalania paliw stałych w elektrowniach i elektrociepłowniach. Przedstawiono charakterystykę problemu zawartości rtęci w węglach zarówno kamiennych jak i brunatnych oraz związki chemiczne rtęci emitowane podczas spalania paliw stałych. W pracy skoncentrowano się na metodach pierwotnych, takich jak: selektywne górnictwo, czyli wydobywanie węgli o niższej zawartości rtęci, wzbogacanie węgla, czyli ograniczenie zawartości rtęci w węglu podczas jego oczyszczania zarówno fizycznego jak i chemicznego, oraz bardzo obiecującą technologi? obróbki termicznej paliwa przed wprowadzeniem węgla do komory spalania, która oprócz usunięcia z węgla rtęci pozwala także na waloryzację paliwa poprzez usunięcie z niego wilgoci, co jest szczególnie korzystne w przypadku paliw zawierających dużą ilość wilgoci, takich jak węgiel brunatny. Skuteczność tego procesu może dochodzić do 90% już w temperaturze 290°C dla węgla brunatnego i 95% dla węgla kamiennego w temperaturze 350°C. Druga grupa metod, które omówiono w pracy, to metody wtórne polegające na usuwaniu rtęci ze spalin już po procesie spalania. W tym procesie oczyszczanie odbywa się za pomocą węgla aktywnego najczęściej impregnowanego siarką, jodem itd., który jest wtryskiwany od ciągu spalinowego za komorą spalania, a przed elektrofiltrem. Węgiel aktywny z zaadsorbowaną rtęcią jest następnie wychwytywany przez urządzenia do odpylania spalin, np. przez elektrofiltr lub filtr workowy. Skuteczność takiego procesu zależy głównie od ilości podawanego węgla aktywnego i może dochodzić do 98%. Przedstawiono także możliwość usuwania rtęci przez istniejące urządzenia do oczyszczania gazów, takie jak: elektrofiltry, filtry workowe i instalacje odsiarczania spalin, bez podawania węgla aktywnego.