Management of the carbon footprint in Polish enterprises of energy sector barriers and benefits
More details
Hide details
1
Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energii PAN, Kraków
2
AGH Akademia Górniczo-Hutnicza, Kraków
Polityka Energetyczna – Energy Policy Journal 2015;18(2):61-72
KEYWORDS
ABSTRACT
With the introduction of legal solutions as well voluntary activities under Corporate Social Responsibility,
more and more organizations declare their carbon footprint value (CF). Reducing emissions applies
to both direct and indirect environmental aspects, hence is realized in the form of environmental investments
as well as in the area of the so-called responsible supply. It is very important because CF is defined
as the total amount of CO2e and other greenhouse gases in terms of emissions resulting from the product
life cycle, including its storage and disposal. CF can be calculated for the organization or for a specific
product. The methodology in both cases is the same, but the other elements are taken into account in the
calculations (depending on the processes). Enterprises around the world, including Poland, decide in the
vast majority of the calculation of the CF for a specific product, which is associated with increased competitiveness
of goods produced by themselves and as a result of partners’ request. The analysis of methods
implemented by organizations in Poland for CF calculations and the possibility of using their results in
decision-making and the barriers and benefits of the CF calculation and reporting will be the subject of
the paper.
METADATA IN OTHER LANGUAGES:
Polish
Zarządzanie śladem węglowym w przedsiębiorstwach
sektora energetycznego w Polsce – bariery i korzyści
ślad węglowy, energia, zarządzanie środowiskowe, CSR (Corporate Social Responsibility)
Wraz z wprowadzaniem regulacji prawnych, jak i dobrowolnych działań w ramach Spo-
łecznej Odpowiedzialności Biznesu coraz więcej organizacji raportuje i deklaruje zmniejszanie śladu
węglowego (CF). Ograniczanie wielkości emisji dotyczy zarówno bezpośrednich i pośrednich
aspektów środowiskowych, stąd realizowane jest w postaci inwestycji prośrodowiskowych, jak
i w obszarze tzw. odpowiedzialnych dostaw. Jest to o tyle istotne, gdyż CF (carbon footprint) definiuje
się jako całkowitą ilość emisji CO2e i innych gazów cieplarnianych w odniesieniu do emisji
wynikającej z cyklu życia produktu, włączając jego składowanie i unieszkodliwianie. CF można
obliczyć dla przedsiębiorstwa lub dla konkretnego produktu. Metodologia w obu przypadkach jest
taka sama, jednak inne elementy brane są pod uwagę w obliczeniach (w zależności od zachodzą-
cych procesów). Przedsiębiorstwa na całym świecie, także w Polsce, decydują się w zdecydowanej
większości na obliczenie CF dla konkretnego produktu, co związane jest ze zwiększaniem
konkurencyjności wytwarzanych przez siebie dóbr i z zapotrzebowaniem kontrahentów. Analiza
metod stosowanych przez przedsiębiorstwa z sektora energetycznego w Polsce do obliczania CF,
możliwości wykorzystania ich wyników w procesie podejmowania decyzji (np. do optymalizowania
procesu produkcyjnego, określenia pozycji na rynku względem innych podobnych zakładów,
informowania i raportowania), jak i bariery i korzyści wynikające z obliczania i raportowania CF
są przedmiotem zainteresowania w tym artykule.
REFERENCES (21)
1.
Bednarczyk, J. i Nowak, A. 2010. Strategie i scenariusze perspektywicznego rozwoju produkcji energii elektrycznej z węgla brunatnego w świetle występujących uwarunkowań. Górnictwo i Geoinżynieria z. 4, WN AGH, Kraków.
3.
ISO/TS 14067:2013 – Część 1: Specyfikacja i wytyczne kwantyfikowania oraz raportowania emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych na poziomie organizacji (wersja angielska).
4.
KOBIZE, 2014 – Krajowy Raport Inwentaryzacyjny 2014, Inwentaryzacja gazów cieplarnianych w Polsce dla lat 1988-2012, Warszawa, s. 11.
5.
Kogut, K. 2010. Ekologiczne i wysokosprawne moce. Polskie elektrownie 2010. AKNET, Kraków.
6.
KOM (2011) 0112 z dnia 8.3.2011, Plan działania na rzecz przejścia na konkurencyjną gospodarkę niskoemisyjną do 2050 r.
7.
KOM (2013) 216 z dnia 16.4.2013, Strategia UE w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu.
8.
Kulczycka, J. i Wirth, H. 2010. Społeczna odpowiedzialność w strategiach firm górniczych w Polsce. Zeszyty Naukowe IGSMiE PAN nr 76, Kraków.
9.
Lelek, Ł. i Koneczna, R. 2012. Sposoby ograniczenia i instrumenty wsparcia redukcji emisji CO2 w energetyce Małopolski. Polityka Energetyczna – Energy Policy Journal t. 15, z. 2, s. 115–125.
10.
Lelek, Ł., Kulczycka, J. i Lewandowska, A. 2014. Środowiskowa ocena prognozowanej struktury wytwarzania energii elektrycznej w Polsce do 2030 r. Polityka Energetyczna – Energy Policy Journal t. 17, z. 3, s. 281–293.
11.
Łasut, P. i Kulczycka, J. 2014. Metody i programy obliczające ślad węglowy. Zeszyt Naukowe IGSMiE PAN 87.
12.
Ministerstwo Gospodarki, 2009 – Polityka energetyczna Polski do 2030 roku, Dokument przyjęty przez Radę Ministrów w dniu 10 listopada 2009 roku, Warszawa.
13.
PN-EN 14064:2012 Gazy cieplarniane – Część 1: Specyfikacja i wytyczne kwantyfikowania oraz raportowania emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych na poziomie organizacji (wersja angielska).
14.
Ministerstwo Środowiska, 2013 – Projekt VI raportu rządowego oraz raportu dwuletniego dla Konferencji Stron Ramowej konwencji NZ w sprawie zmian klimatu, Warszawa, s. 102.
17.
Ministerstwo Środowiska, 2014 – Raport z Realizacji Polityki Ekologicznej Państwa w latach 2009–2012 z Perspektywą do 2016 roku, Warszawa.
18.
Ministerstwo Gospodarki, 2012 – Sprawozdanie okresowe za lata 2009–2010 dotyczące postępu w promowaniu i wykorzystaniu energii ze źródeł odnawialnych w Polsce, Warszawa.