„Gaz z morza” – inklinacje dla bezpieczeństwa energetycznego Polski

bezpieczeństwo energetyczne, gaz naturalny, Brama Północna

Artykuł prezentuje rozważania autora na temat znaczenia pakietu inwestycji dywersyfikujących dostawy gazu ziemnego, w ramach Bramy Północnej, dla bezpieczeństwa energetycznego Polski. Pojawiające się w literaturze przedmiotu dane dotyczące możliwości importowych surowca drogą morską (terminale, gazociągi) obejmują inwestycje będące na różnym poziomie koncepcji i realizacji. Brak przy tym w dokumentach spójnych informacji na temat pełnego pakietu inwestycji. Autor tym samym podjął próbę stworzenia wariantów dotyczących zdolności dywersyfikacyjnych Rzeczypospolitej w odniesieniu do kilku kluczowych projektów usytuowanych na morzu i polskim wybrzeżu. Tym samym postawiono pytanie problemowe:w jakim stopniu pełen pakiet inwestycji Bramy Północnej zwiększy bezpieczeństwo energetyczne Polski w związku z rozwojem możliwości sprowadzenia gazu z kierunku morskiego? Odpowiedz na sformułowany problem badawczy wymagała weryfikacji hipotezy roboczej, w której założono, iż inwestycje Bramy Północnej, obejmujące szeroki pakiet inwestycji, są w stanie w znaczący sposób podnieść poziom bezpieczeństwa energetycznego Polski poprzez rozbudowę możliwości sprowadzania gazu ziemnego. Rozwiązaniu sytuacji problemowej i weryfikacji hipotezy posłużyła metoda analizy systemowej, dedukcji oraz wariantowanie, które umożliwiło oszacowanie potencjalnych zdolności importowych surowca drogą morską. W wyniku przeprowadzonych prac udało się stworzyć cztery warianty obejmujące różne projekty inwestycyjne umożliwiające sprowadzenie drogą morską od 7,75 mld m³ po 30,95 mld m³ gazu ziemnego rocznie. Przyjęty za najbardziej prawdopodobny wariant wskazuje na możliwości sprowadzania od 17,75 do 20,25, nawet po 22,75 mld m³ gazu rocznie, co dla średniej wartości stanowi 111% rocznego zapotrzebowania Polski.