Azerbejdżan: polityczne i ekonomiczne uwarunkowania eksportu ropy i gazu

Azerbejdżan, Armenia, Rosja, Iran, rurociąg, ropa naftowa, gaz, zasoby naturalne, produkcja naftowa, konsumpcja, polityczne i ekonomiczne ryzyko, wpływy polityczne

Azerbejdżan od zawsze kojarzony był z ropą. Zwiększające się tu ostatnimi laty w błyskawicznym tempie wydobycie tego surowca, przy sukcesywnie pnących się w gorę na światowych giełdach cenach naftowej baryłki, uczyniły zeń państwo o najwyższym wzroście PKB w świecie. Według prognoz szczyt produkcyjny na pułapie 1,2 - 1,4 mln baryłek dziennie osiągnięty zostanie w 2009 roku. Do przesyłu ropy służą trzy funkcjonujące rurociągi BTC, BS, BN o łącznej zdolności transferowej znacznie przekraczającej możliwości produkcyjne Azerbejdżanu. Ten stan rzeczy zdaje się być zupełnie ignorowany przez polskie władze, gotowe składać deklaracje dotyczące możliwości finansowego zaangażowania w projekty nie mające szans doczekać się realizacji. Azerbejdżan ma szansę stać się dostawcą dla Polski przede wszystkim gazu, póki co z zupełnie niezrozumiałych powodów wiąże się z nim nadzieje w kwestii dostaw naftowych. Ponadto kierunki wywozu azerbejdżańskiej ropy a obecnie również gazu zdominowane są całkowicie przez stosunki geopolityczne panujące w regionie. Determinują one niemal zupełnie eksport surowców energetycznych, uniemożliwiając swobodny dobór partnerów handlowych. Azerbejdżan, o czym nie wolno zapominać, znajduje się nie tylko prawnie, ale też faktycznie w stanie wojny z sąsiednią Armenią. Przeszło 20% jego terytorium jest okupowane. Wymieniając nazwę Azerbejdżanu jako potencjalnego dostawcy w kontekście zapewnienia Polsce bezpieczeństwa energetycznego, należy o tym pamiętać. Kooperacja czy partnerstwo nie będzie bowiem możliwe bez czynnego zaangażowania się i udzielenia polityczno - dyplomatycznego wsparcia temu państwu.