Wyzwania polskiej polityki energetycznej w zakresie rozwoju morskiej energetyki wiatrowej

morska energetyka wiatrowa, morskie farmy wiatrowe, polityka energetyczna, odnawialne źródła energii

Morska energetyka wiatrowa jest stosunkowo nowym sektorem gospodarki o ogromnym potencjale. Jej główną zaletą jest przewidywalna produkcja i wysoki współczynnik wykorzystania mocy, szacowany na poziomie 50% (w przyszłości nawet 60%), co czyni ją najbardziej efektywnym źródłem energii spośród wszystkich technologii odnawialnych. Polska posiada największy potencjał rozwoju morskiej energetyki wiatrowej w regionie Morza Bałtyckiego, co odzwierciedlają plany inwestorów przygotowujących się do realizacji inwestycji w polskich obszarach morskich. Europejskie strategie energetyczne i klimatyczne, kształtujące zasady i główne założenia transformacji europejskiego sektora energetycznego zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju, podkreślają znaczenie morskiej energetyki wiatrowej w dążeniu do osiągnięcia neutralności klimatycznej gospodarki Unii Europejskie oraz jej wkładu dla zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego Europy. Również w Polsce decydenci starają się stworzyć warunki sprzyjające rozwojowi morskiej energetyki wiatrowej. Celem artykułu jest przedstawienie europejskich i polskich uwarunkowań rozwoju morskiej energetyki wiatrowej. Na potrzeby dokonania oceny szans i zagrożeń rozwoju tej technologii w Polsce przeanalizowano, czy potencjał morskiej energetyki wiatrowej został uwzględniony w kluczowych dokumentach strategicznych związanych z rozwojem polskiego sektora energetycznego, a także, w jaki sposób państwo planuje wspierać rozwój tej technologii. Szczególny nacisk położono na obecnie procedowany projekt Polityki Energetycznej Polski do roku 2040, z uwagi na nadrzędny charakter tego dokumentu, wyznaczającego kierunki rozwoju polskiej energetyki na kolejne 20 lat.