Import ropy i gazu do Polski, problem dywersyfikacji

ropa naftowa, gaz ziemny, dywersyfikacja, rurociągi, Rosja, Polska

Kwestia zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego Polsce od kilkunastu lat sprowadzana jest przez kolejne ekipy rządzące do problemu dywersyfikacji źródeł importu ropy i gazu. Przy czym hasło dywersyfikacja rozumiane jest jako różne od rosyjskich źródeł zaopatrzenia nie związanych z tamtejszym przemysłem wydobywczym, pośrednikami handlowymi, transportem lądowym i morskim oraz magistralami przesyłowymi. O ile w początku lat dziewięćdziesiątych stanowisko takie mogło mieć swoje uzasadnienie związane z brakiem stabilnej sytuacji w rosyjskim przemyśle spod znaku nafty i gazu, podtrzymywane z uporem dziś nie tylko straciło swoje pierwotne znaczenie, ale tez stało się poważnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa energetycznego Polski w przyszłości. Kryje się ono za brakiem rozeznania czynników decydujących w istniejących realiach politycznych i ekonomicznych. Wśród potencjalnych dostawców obu surowców do Polski wymieniane są bowiem kraje zagrożone zamachami stanu bądź posiadające zbyt małe rezerwy naturalne aby w przyszłości nadal utrzymać status eksporterów. Nie istnieją w dodatku jakiekolwiek perspektywy aby pojawiły się rozwiązania logistyczne umożliwiające dostawy z nich surowców do Polski. Dywersyfikacja w obecnej interpretacji tego pojęcia przez polski rząd to miraż. Jeśli Polska nie chce mieć najwyższych w świecie kosztów pozyskania ropy i gazu, to należy przyjąć, iż bez względu na rodzaj emocji jakie budzi Rosja jest ona jedynym państwem producentem ropy naftowej i gazu w którym biorąc pod uwagę rachunek finansowy możemy zaopatrywać się w wymienione surowce.