Strategia przedsiębiorstwa energetycznego na przykładzie Elektrociepłowni KRAKÓW S.A

cele strategiczne, wyzwania strategiczne, strategia, planowanie, EC Kraków

Artykuł stanowi próbę przedstawienia w praktyce zagadnień związanych ze strategią przedsiębiorstwa energetycznego na przykładzie Elektrociepłowni KRAKÓW S.A. jako niezbędnego elementu długookresowego rozwoju firmy. Po zaprezentowaniu głównych założeń oraz celów istnienia tego przedsiębiorstwa (część pierwsza) wytypowane zostały główne wyzwania strategiczne stojące przed Elektrociepłownią (część druga), dla których w kolejnym kroku podane zostały konkretne strategie (część trzecia). Wśród kluczowych wyzwań znalazły się wyzwania na rynkach produktów, to znaczy ciepła i energii elektrycznej oraz wyzwania środowiskowe, a także techniczne. Pierwszą grupę wyzwań stanowią wyzwania na rynku ciepła, a wśród nich występują: kwestie związane z konkurencją zarówno na poziomie nośników energii jak i na poziomie zcentralizowanych źródeł ciepła, kwestia powstania w Krakowie Zakładu Termicznego Przekształcania Odpadów, który stanie się kolejnym graczem na rynku ciepła, oraz kwestie związane z chłonnością rynku ciepła. Druga grupę wyzwań stanowią wyzwania na rynku energii elektrycznej, wśród których wymienić można: kwestie wysokosprawnego wytwarzania energii w kogeneracji (generowanie czerwonych certyfikatów), zagadnienia wytwarzania energii opartej na odnawialnych źródłach energii tj. przy współspalaniu biomasy z węglem (generowanie zielonych certyfikatów), oraz kwestie konkurencyjności cenowej energii elektrycznej wytwarzanej w Elektrociepłowni KRAKÓW S.A. Trzecią grupą są wyzwania środowiskowe, a wśród nich: kwestie związane z emisjami CO2, SO , NO , pyłów oraz planowane do wdrożenia nowe inicjatywy ustawodawcze UE w zakresie ochrony środowiska. Ostatnią, czwartą grupę wyzwań stanowią wyzwania techniczne związane z utrzymaniem w możliwie wysokiej sprawności istniejących urządzeń wytwórczych Elektrociepłowni, a także kwestie budowy nowych instalacji i urzą- dzeń, które mają za zadanie zwiększyć potencjał techniczny oraz poprawić elastyczność pracy w układzie źródło–sieć (zarówno w odniesieniu do ciepła jak i energii elektrycznej).